مقایسۀ عناصر غذایی و بازجذب آنها در گونه¬های جنگلکاری¬شدۀ آزاد، افرا پلت و کاج بروسیا (مطالعۀ موردی: جنگل دارابکلا- مازندران)

کاهش سطح جنگل‌های طبیعی سبب شده است که جنگلکاری با هدف توسعة سطح جنگل و تولید چوب از اهمیت ویژه‌ای برخوردار شود، بنابراین ارزیابی جنگلکاری‌های انجام‌شده، نقش مهمی در ایجاد جنگل‌هایی با کیفیت و کمیت بهتر در آینده خواهد داشت. وضعیت تغذیه‌ای رویشگاه از عوامل مهم کیفی در تودۀ جنگلی است. محتوای عناصر غذایی موجود در برگ درختان، از طریق جذب ریشه‌ای از خاک یا بازجذب عناصر غذایی از برگ‌های در حال پیر شدن و انتقال به ذخیرۀ بافت هر ساله و برگ‌های جوان تامین می‌شود. در این تحقیق، عناصر غذایی (N، P، K، Ca، Mg) برگ‌ تابستانه و پاییزه و مقدار بازجذب این عناصر در 3 گونة (آزاد، افرا پلت و کاج بروسیا) جنگلکاری‌شده در جنگل آموزشی- پژوهشی دارابکلا اندازه‌گیری شد. نمونه‌گیری در دو مرحلۀ اواسط تابستان در اوج پویایی تغذیه‌ای درختان و اواسط پاییز قبل از خزان برگ درختان انجام گرفت. نتایج نشان داد که عناصر غذایی برگ تابستانه و پاییزۀ گونه‌های مورد بررسی، تفاوت دارند (05/0p<). ترتیب مقدار بازجذب عناصر غذایی به این صورت بود: Ca < P > K< Mg < N. در بین گونه‌ها، افرا بیشترین بازجذب Ca وMg ، آزاد بیشترین بازجذب N و K و کاج بیشترین بازجذب P را به خود اختصاص دادند. نتایج همچنین نشان داد که گونه‌های بررسی‌شده، عناصر تغذیه‌ای متفاوتی دارند و مقدار بازجذب هر عنصر نیز متفاوت است. از آنجا که این گونه‌ها تحت شرایط مشابه رشد کرده‌اند، می‌توان گفت این تفاوت‌ها ناشی از ژنتیک گونه‌هاست.